“Έχω φύσημα! Κινδυνεύω;”

24 Mar “Έχω φύσημα! Κινδυνεύω;”

Μεγάλη ανησυχία προκαλεί συνήθως στους ασθενείς η λέξη “φύσημα”. Άλλες φορές μου αναφέρουν τη λέξη “φύσημα” τονίζοντάς την, σα να μου λένε “έχω έμφραγμα” κι άλλες φορές μου την αναφέρουν με τρόπο ερωτηματικό σα να λένε “κάτι έχω, αλλά δεν ξέρω τί”. Το μεγαλύτερο άγχος το έχουν οι γονείς των παιδιών που έχουν φύσημα, οι οποίοι θέλουν ξανά και ξανά να ελέγχουν τα παιδιά τους, ίσως γιατί κρυφά ελπίζουν  πως μια μέρα ως δια μαγείας θα εξαφανιστεί.

• Τι είναι λοιπόν το φύσημα;
• Είναι πάθηση;
• Όχι!
• Είναι ένας ήχος!

Ο ήχος αυτός ακούγεται με το ακουστικό όταν ο γιατρός ακροάζεται την καρδιά και μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια, κάποια από τα οποία δεν είναι παθολογικά. Για παράδειγμα, φύσημα μπορεί να ακούγεται όταν ένα παιδί έχει πυρετό, αναιμία, ή ακόμη και τίποτα και τότε ο γιατρός καθησυχάζει τους γονείς και δε χρειάζεται περαιτέρω έλεγχος. Πρόκειται δηλαδή για ένα αθώο ή αλλιώς λειτουργικό φύσημα.

Όμως σε σπανιότερες περιπτώσεις στα παιδιά, ένα φύσημα μπορεί να οφείλεται σε μια παθολογική κατάσταση όπως για παράδειγμα σε  παρουσία μιας τρύπας, όπως η μεσοκολπική ή η μεσοκοιλιακή επικοινωνία, ή σε παρουσία μιας στενωμένης βαλβίδας ή ανώμαλης επικοινωνίας μεταξύ των αγγείων και των κοιλοτήτων της καρδιάς, παθήσεις συνήθως σοβαρές που υπάρχουν από τη γέννηση.

Όταν ένα φύσημα διαπιστωθεί ότι είναι αθώο ή λειτουργικό, το ξεχνάμε. Όταν όμως διαπιστωθεί ότι οφείλεται σε κάποια πάθηση, τότε παρακολουθείται. Σε κάθε περίπτωση, όταν υπάρχουν αμφιβολίες για την αιτία του φυσήματος, ένα τρίπλεξ καρδιάς μπορεί να δώσει τη διάγνωση.

Στους ενήλικες τα φυσήματα είναι πιο συχνά και τα συναντάμε περισσότερο καθώς αυξάνει η ηλικία του εξεταζόμενου. Εδώ ως επί το πλείστον αφορούν παθολογικές καταστάσεις όπως η στένωση ή η ανεπάρκεια μιας βαλβίδας και πρέπει να διαγιγνώσκονται και να παρακολουθούνται τακτικά με υπερήχους διότι εξελίσσονται και σηματοδοτούν και την εξέλιξη της πάθησης που τα προκαλεί. Ο υπερηχογραφικός έλεγχος δίνει πληροφορίες στον κλινικό καρδιολόγο που μαζί με το ιστορικό, τα συμπτώματα δηλαδή, και την κλινική εξέταση κατευθύνουν το είδος της θεραπείας.