“Η καρδιά μου φτερουγίζει από χαρά, ή μήπως …πεθαίνω;”

“Η καρδιά μου φτερουγίζει από χαρά, ή μήπως …πεθαίνω;”

Όλοι θυμόμαστε το χτυποκάρδι που νιώθαμε όταν περιμέναμε να συναντήσουμε τον πρώτο μας έρωτα. Η καρδιά χόρευε σαν τρελή και ήθελε να βγει από το στήθος. Και όταν ακούσαμε μια ξαφνική δυσάρεστη είδηση νιώσαμε την ίδια ταχυκαρδία, που όμως υποχώρησε σιγά σιγά καθώς συνηθίζαμε στο γεγονός.
Και στις δυο περιπτώσεις οι παλμοί της καρδιάς ανέβαιναν πάνω από 100/λεπτό, όμως ήταν ρυθμικοί σαν το ρυθμικό χτύπο του ρολογιού και δεν ξεπερνούσαν τους 120-130/λεπτό. Αυτή λοιπόν η ταχυκαρδία που είναι ρυθμική, πυροδοτείται από έρωτα, ξαφνική χαρά, φόβο, λύπη, ανησυχία, που κορυφώνεται προοδευτικά και σβήνει σταδιακά, είναι η πιο αθώα μορφή ταχυκαρδίας που λέγεται φλεβοκομβική. Συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους, δε χρειάζεται περαιτέρω έλεγχο και είναι αθώα.
Το ίδιο αθώες είναι πολλές φορές και οι έκτακτες συστολές, τις οποίες κανείς τις καταλαβαίνει σαν ένα χτύπημα στο στήθος, ή σαν ένα ξαφνικό κενό. Συμβαίνουν τακτικά και πολλές φορές πυκνώνουν όταν είμαστε αγχωμένοι, δεν έχουμε κοιμηθεί καλά, έχουμε πιει πολύ καφέ ή έχουμε  καπνίσει πολύ. Τις νιώθουμε περισσότερο το βράδυ όταν πάμε να χαλαρώσουμε, χωρίς να αποκλείεται να τις νιώθουμε και στη διάρκεια της ημέρας.
Συμβαίνει όμως σε μερικούς ανθρώπους εκεί που κάθονται ξαφνικά να αρχίζει ένας “χορός” στο στήθος, στο λαιμό  ή στο στομάχι, σαν να ξεκουρδίστηκε η καρδιά και να τρέχει όχι ρυθμικά, αλλά άρρυθμα κι αν μετρήσει κανείς τους παλμούς του εκείνη την ώρα θα τους βρει πάνω από 130-150/λεπτό. Αυτή κατά πάσα πιθανότητα είναι κολπική μαρμαρυγή. Είναι μια αρρυθμία που απαντάται συνήθως σε μεγαλύτερες ηλικίες, σε ανθρώπους που πάσχουν από υπέρταση, σ. διαβήτη, στεφανιαία νόσο, βαλβιδοπάθειες, έχουν άπνοιες, ή έχουν κάνει κατάχρηση αλκοόλ. Η μαρμαρυγή συμβαίνει και σε νεότερα άτομα κάτω των 40 ετών αλλά είναι πιο σπάνια και κατά κανόνα κρύβει σοβαρότερη νόσο.  Με τη μαρμαρυγή δεν είμαστε ήσυχοι. Πρέπει άμεσα μέσα σε 24-48 ώρες να απευθυνθούμε στο καρδιολόγο μας για να εκτιμήσει την κατάσταση και να μας χορηγήσει θεραπεία.
Τέλος, υπάρχουν και περιπτώσεις που ξαφνικά οι παλμοί μας επιταχύνονται και από 70/λεπτό παραδείγματος χάριν, ξεπερνούν τους 150/λεπτό και φτάνουν στους 200-250/λεπτό. Εκεί πολλές φορές δεν μπορούμε ούτε να τους μετρήσουμε, γιατί ο σφυγμός μπορεί να γίνει αδύναμος, αλλά αισθανόμαστε και ζάλη ή δυσφορία. Οι αρρυθμίες αυτές ξεκινούν και σταματούν απότομα σα να μη συμβαίνει τίποτα, συνήθως απαντώνται σε νεότερα άτομα και πολύ συχνά απαιτούν ειδική αντιμετώπιση (επεμβατική).
Σε κάθε περίπτωση, η απώλεια συνείδησης, η δύσπνοια, ή ο πόνος το στήθος όταν συνοδεύουν ή ακολουθούν μια αρρυθμία είναι “καμπανάκια” που πρέπει να μας οδηγήσουν το ταχύτερο στο γιατρό μας. Η καρδιά προειδοποιεί κι εμείς πρέπει να την ακούμε!

No Comments

Post A Comment